Dlaczego jestem ciągle zmęczony? Problemy z tarczycą jako źródło problemu.
Odczuwanie chronicznego zmęczenia jest powszechnym problemem dotykającym wielu ludzi. Zmęczenie z dnia na dzień staje się coraz bardziej irytujące i uprzykrzające w naszym codziennym życiu. Często liczymy na to, że problem samoistnie zniknie, jako iż zmęczenie zaliczamy raczej do „błahych” problemów. Warto jednak nie bagatelizować objawów jakim jest chroniczne zmęczenie, ze względu na to, że jest jednym z objaw poważnej choroby przewlekłej, jaką jest niedoczynność tarczycy, której wczesne wykrycie i ustalenie odpowiedniego leczenia jest w stanie, właściwie całkowicie zniwelować występowanie objawów.
Niedoczynność tarczycy
Niedoczynność tarczycy to choroba przewlekła, wymagająca regularnego zażywania leków i kontrolnych badań. Zostaje zmniejszona nasza produkcja hormonów tarczycy, których niedobór wpływa negatywnie na wszystkie inne narządy znajdujące się w naszym organizmie. Niedoczynność tarczycy wywoływana jest poprzez chorobę Hashimoto, która często zestawiana jest z zespołem przewlekłego zmęczenia. Objawy Hashimoto jak i Zespołu przewlekłego zmęczenia (CFS ang. Chronić fatigure syndrome) są bardzo zbliżone, przez co często stawiane są błędne diagnozy. Leczenie zastępcze hormonami tarczycy pozwala uniknąć poważnych powikłań niedoczynności tarczycy. Pomijając chroniczne zmęczenie, innymi objawami występującymi przy niedoczynności tarczycy są m.in. zmiany w układzie nerwowym (np. zespół cieśni nadgarstka), bóle mięśni i obrzęki stawów, przewlekłe zaparcia, łamliwe włosy i wzmożone wypadanie włosów, problemy z koncentracją uwagi, zaburzenia pamięci, rozchwianie emocjonalne, depresja. Niedoczynność tarczycy, która pozostaje nieleczona, może stanowić zagrożenie dla naszego życia, jakim jest śpiączka hipometaboliczna, w której dochodzi do spadku częstości akcji serca, ciśnienia tętniczego, obniżona zostaje temperatura ciała, hipoglikemii. Leczenie niedoczynności tarczycy, niestety musi być prowadzone do końca życia w postaci dostarczania organizmu brakującego hormonu, produkowanego przez tarczycę.
Choroba Hashimoto
Nazwa choroby wywodzi się z nazwiska Hakaru Hashimoto, chirurga, który odkrył nowe zapalenie gruczołu tarczycy. Istnieją nazwy zamienne takie jak np. wole limfocytarne, przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy, czy też po prostu Hashimoto. Należy ona do chorób autoimmunologicznych, w których układ odpornościowy niszczy własne komórki. Współwystępujące z nią choroby to m. in. Cukrzyca typu 1, stwardnienie rozsiane, choroba Crohna, choroba Addisona. Gdy dochodzi do współwystępowania choroby Hashimoto i Addisona, mówimy wtedy o zespole Schmidta, który głównie związany jest z chorobą Hashimoto jak i pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy. Dodatkowo zespół Schmidta, może współwystępować z cukrzycą typu 1, wtedy stwierdza się zespół Carpentera, w którym oba zespoły składają się na autoimmunologiczny zespół niedoczynności wielogruczołowej. Początkowe objawy Hashimoto, to głównie bóle stawów i mięśni, wspominana senność, wahania nastroju, kłopoty z koncentracją, uczucie osłabienia. Dla osób chorujących na chorobę Hashimoto aktualnie nie ma skutecznego sposobu na jej wyleczenie. Najczęściej wskazana jest terapia farmakologiczna, która uzupełnia brakujące hormony. Dla osób przestrzegających zaleceń lekarzy, choroba nie będzie powodować poważnych konsekwencji.
Dr n. med. Zbigniew Łyko
endokrynolog, specjalista ginekologii i położnictwa
- 32 419-03-59
- 500-624-641
- 602-613-651